اگر در مرحله ای هستید که بیماری تان پیشرفت کرده است یا پزشک متخصص به شما گفته است که بیماری تان در مرحله ی متاستاتیک است، طبیعی است اگر بخواهید بدانید که تا چه مدت زمان دیگری زنده خواهید بود و زمان باقی مانده شما چقدر است. همچنین طبیعی است اگر بخواهید برای آنچه پیش رو دارید آماده شوید.
هیچ کس توانایی پیش بینی آینده را ندارد. پیش بینی اینکه یک نفر چقدر زندگی خواهد کرد دشوار است. پزشک معالج تان و کادر درمان بایستی مواردی چون نوع سرطان، درمانی که دریافت می کنید، بیماری هایی که قبلا تجربه کرده اید و عوامل دیگری را به منظور پیش بینی بهتر وضعیت شما در نظر بگیرند. ممکن است پزشک معالج شما بتواند تخمینی از زمان باقی مانده را به شما ارائه کند. اما به خاطر داشته باشید که این پیش بینی فقط یک حدس است و شرایط هر بیمار متفاوت است.
برخی از بیماران مدت زمان بیشتری از زمان تخمین زده شده توسط پزشک معالج به زندگی خود ادامه می دهند و برخی دیگر زمان کوتاه تری زندگی می کنند. ممکن است در مسیری که پیش رو دارید وقوع عفونت یا هر عارضه ی جانبی مسیر پیش بینی شده را تا حدودی دچار تغییر کند. ممکن است شما انتظار داشته باشید که پاسخ برخی سوالات تان را پزشک معالج تان بداند ولی او هم پاسخ برخی سوالات را با قطعیت نمی داند. این مساله را در ذهن داشته باشید که برای برخی متخصصین هم پیش بینی این که یک نفر چقدر زندگی خواهد کرد امری دشواری است.
در حقیقت هیچ یک از ما نمی دانیم که چه زمانی زندگی مان به پایان می رسد. اتفاقات غیر منتظره هر روز رخ می دهند و بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که تلاش کنیم هر روزی که برایمان باقی مانده است را آن طور که دوست داریم و به بهترین شکل زندگی کنیم.
صحبت با خانواده و دوستان در مورد سرطان پیشرفته
هنگامی که به عزیزان خود اطلاع می دهید که سرطان شما در مرحله ی پایانی است، ممکن است برای سازگاری و هضم این خبر به زمان نیاز داشته باشند. آنها باید با احساسات شان در مورد وضعیتی که شما تجربه می کنید کنار بیایند. احساساتی مانند:
- سردرگمی
- شوک
- درماندگی
- خشم
- غم و اندوه
هرکس به شیوه ی منحصر به فرد خود با مشکلات و اخبار ناگوار مقابله می کند. به عزیزان و اعضای خانواده تان فرصت بدهید تا احساساتی که به آنها هجوم آورده است را در درون خود و با اشتراک گذاشتن با شما در صورت تمایل هضم و درک کنند. به اطرافیان تان اجازه دهید تا بدانند بهترین کاری که می توانند برای شما انجام دهند این است که خودشان باشند و در کنار شما احساس راحتی کنند. از آنها بخواهید به جای اینکه سعی کنند هر مشکلی را حل کنند، در صورت نیاز شما، به حرف هایتان گوش کنند. بسیاری از افراد از به اشتراک گذاشتن افکار و احساساتشان به آرامش می رسند.
به یاد داشته باشید که ممکن است همه ی افراد ظرفیت مواجهه و رویایی با این فکر که ممکن است شما را از دست بدهند را نداشته باشند. طبیعی است اگر برخی از نزدیکان شما ندانند که باید چه کاری برایتان انجام دهند یا اینکه چگونه باید با شما گفتگو کنند. بنابراین ممکن است برخی رابطه های شما دچار تغییراتی شوند. شما دلیل تغییر رابطه ها نیستید، رابطه ی برخی افراد با شما تغییر خواهد کرد چون آن ها توان مواجهه و رویارویی با احساسات سخت و دردناک خودشان را ندارند. در صورت تمایل خودتان می توانید جملات زیر را با آنها به اشتراک بگذارید:
- به آنها بگویید که هنوز هم همان فردی هستید که همیشه بوده اید.
- به آنها بگویید که آیا می توانند سوالاتی که دارند را از شما بپرسند یا خیر؟ آیا می توانند احساسات شان را با شما در میان بگذارند یا خیر؟
- به آن ها یادآوری کنید که همین که کنار شما حضور داشته باشند برای شما کافی است؟