مدیریت آنفولانزا در بیماران مبتلا به سرطان

افرادی که تحت درمان سرطان هستند، یکی از آسیب پذیرترین جمعیت ها در مقابل ابتلا به عفونت ها هستند و ابتلا به آنفولانزای فصلی نیز از این قاعده مستثنی نیست. در حالی که با شیوع همه گیری COVID-19 ، توجه و نگرانی پیرامون آنفولانزای فصلی تحت الشعاع قرار گرفته ست ولی همچنان لازم است تا  در مورد مدیریت آنفولانزا در این گروه از بیماران اقدامات لازم توسط کادر درمان صورت گیرد. علاوه بر کادر درمان، لازم است تا بیماران نیز در خصوص این بیماری،

علائم آن و اقدامات پیشگیرانه اطلاعات لازم را دارا باشند.

• پیشگیری از ابتلا به آنفلونزا با واکسیناسیون
  مشابه سایر بیماری ها، اقدامات پیشگیرانه کلید اصلی کاهش خطر ابتلا به بیماری جدی در نتیجه ی ابتلا به آنفولانزا می باشد. بر اساس پیشنهاد ASCO  (انجمن انکولوژی بالینی آمریکا) و IDSA (انجمن بیماری های عفونی آمریکا) ضروری است که تمام بیماران مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی قرار گرفته اند، واکسن غیر فعال آنفولانزا را هر سال دریافت کنند. واکسیناسیون این گروه از بیماران با پیچیدگی هایی همراه است که در ادامه به این موضوع پرداخته خواهد شد. از جمله چالش های واکسیناسیون، تعیین زمان بهینه ی دریافت واکسن می باشد به گونه ای که بیماران اثر بخشی بهینه از واکسیناسیون را تجربه کنند. در شرایط ایده آل، به منظور واکسیناسیون اثر بخش، لازم است تا سیستم ایمنی بیماران در شرایطی باشد که توسط بیماری یا درمان های سرطان سرکوب یا تضعیف نشده باشد (به عبارت دیگر سیستم ایمنی بیماران نرمال باشد) و در نتیجه قادر به ایجاد یک پاسخ ایمنی کافی باشد.
  یک توصیه به منظور رفع این مساله انجام واکسیانسیون بیماران در فاصله ی زمانی بین دو سیکل شیمی درمانی می باشد (حداقل یک هفته پس از دریافت آخرین شیمی درمانی، یا حداقل دو هفته قبل از شروع شیمی درمانی) می باشد. بیماران مبتلا به بدخیمی های هماتولوژیک (خونی) که تحت درمان با مونوکلونال آنتی بادی anti-CD20 هستند، از آنجایی که این نوع از درمان ترجیحا بخشی از سیستم ایمنی که آنتی بادی های ضد عفونت تولید می کند را از بین می برد، در مقایسه با دیگران از سیستم ایمنی ضعیف تری نیز برخوردار می باشند.
  ممکن است این سوال پیش بیاید که در محیط های بالینی در چنین شرایطی چگونه باید در مورد انجام واکسیناسیون بیماران تصمیم گرفت؟ پاسخ آن است که برخورداری از میزان کمی از محافظت در برابر آنفولانزا در اثر واکسیناسیون بهتر از هیچ گونه محافظتی است. در صورت امکان لازم است تا بیماران قبل از شروع درمان سرطان، واکسیناسیون خود را تمدید کنند. در صورتی که انجام درمان سرطان در اولین فرصت ضروری است، لازم است تا پس از کنترل بیماری و تثبیت شرایط، ترتیبی اتخاذ شود تا بیماران بین سیکل های شیمی درمانی واکسیناسیون خود را دریافت کنند.
  شناسایی علائم 
  بیماران مبتلا به سرطان در مقایسه با دیگران از سیستم ایمنی ضعیف تری برخوردار هستند. ضعف سیستم ایمنی ممکن است ناشی از بیماری یا درمان هایی که بیماران دریافت می کنند رخ داده باشد. در اثر درمان ممکن است نوتروپنی رخ دهد به صورتی که عملکرد سلول های T سیستم ایمنی آسیب ببیند. در برخی از بیماری ها مانند سرطان ریه، سرطان سر و گردن، و بدخیمی های هماتولوژیک خطر فوت در اثر ابتلا به آنفولانزا و پنومونی در بیماران در مقایسه با دیگران بالاتر است. ممکن است بیماران در تشخیص علائم آنفولانزا با مشکل روبرو باشند. درمان های متنوعی که بیماران مبتلا به سرطان دریافت می کنند، باعث می شود عوارض جانبی بسیاری را تجربه کنند و برخی از این عوارض جانبی مانند خستگی، دردهای عضلانی، سردرد و علائم گوارشی (تهوع، استفراغ و اسهال) ممکن است مشابه علائم و نشانگان آنفولانزا باشند. در طول فصل آنفولانزا لازم است تا بیماران در مورد تشخیص تفاوت علائم مرتبط با سرطان و درمان سرطان و علائم آنفولانزا از متخصصین مشاوره بگیرند تا بتوانند به موقع علائم مربوط به آنفولانزا را شناسایی کرده و به کادر درمان اطلاع داده و درمان ها و مراقبت های مورد نیازشان را دریافت کنند.
  آنچه لازم است به یاد داشته باشیم:
  - خطر ابتلا به آنفولانزا و مرگ و میر در اثر این بیماری به طور قابل توجهی در بیماران مبتلا به سرطان بالاتر می باشد .
  - در طول فصل سرما و آنفولانزا، لازم است تا بیماران بتوانند با دریافت مشاوره از کادر درمان تفاوت بین علائم ناشی از سرطان، علائم مرتبط با درمان سرطان و علائم آنفولانزا را تشخیص دهند
  - اقدامات پیشگیرانه شامل واکسیناسیون، دریافت مشاوره به موقع و دقیق از کادر درمان، بهبود سطح دانش و مهارت متخصصان سلامت در تشخیص و درمان آنفولانزا در بیماران مبتلا به سرطان همگی به محافظت از این بیماران در مواجهه با این بیماری کمک خواهد کرد.